Sabahlığını giyip verandaya oturdun. Hava henüz aydınlanmamıştı. Yüzüne bakmaya çalışıyordum. Sanki yoktu! Dalgalı saçlarında ay ışığı vardı. Havalanıyordu.
dedin ki;
- Neden hepsi yaşını merak etti?
- Onları görmedim.
- Adını bile söylememiştim.
...
- Kendini ifade etmeye çalışıyordun.
- Hiç başarılı olmadım.
- Zorunda değildin.
Güneş doğmaya başlayınca arkamı döndüm ve yorganın altına girip uyumaya devam ettim. Muhtemelen yine kaybolmuştu. Uyandığımda hatırlamayacağım. Hiç söylemediğin cümlenide hatırlamayacağım.
- Hep sormak istemiştim.
Bunu her söylediğinde yok oldu hayalin güneş ışığı ile. Devamı gelmedi hiç. Güneşe saklandığından beri geceleri ayaktayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder