Uyku Mahmurluğu

Sabahlığını giyip verandaya oturdun. Hava henüz aydınlanmamıştı. Yüzüne bakmaya çalışıyordum. Sanki yoktu! Dalgalı saçlarında ay ışığı vardı. Havalanıyordu.

dedin ki;
- Neden hepsi yaşını merak etti?
- Onları görmedim.
- Adını bile söylememiştim.
...
- Kendini ifade etmeye çalışıyordun.
- Hiç başarılı olmadım.
- Zorunda değildin.

Güneş doğmaya başlayınca arkamı döndüm ve yorganın altına girip uyumaya devam ettim. Muhtemelen yine kaybolmuştu. Uyandığımda hatırlamayacağım. Hiç söylemediğin cümlenide hatırlamayacağım.

- Hep sormak istemiştim.

Bunu her söylediğinde yok oldu hayalin güneş ışığı ile. Devamı gelmedi hiç. Güneşe saklandığından beri geceleri ayaktayım.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Japon Mutfağından Dorayaki Tarifi

Türk Kimbapı

İnsanları Aptal Yerine Koymayan Doktorları Seviyorum!!!