İnsanların olmadık yerlerde salak olduğu dönemleri vardır. Herkese ilan edersin. Tepki verebilecekken gücünün olmadığı anlar vardır. İşte aynen öyleyim bu ara. Özellikle dün.
Sonrasında düşündüm, hala bir şeylere layık değilim. Eğer burada böyleysem bir sanat okulunda veya hayal ettiğim bir yerde nasıl kendimi gösterebilirim? İnsanlara iyi olmak için değil. iyi bir izlenim herkes kazanmak ister. Kendime saygınlığımı düşürmüş olabilirim. Bunun nedeni olmak istemediğim yerde uzun zaman geçirmiş olmam. Ve olmadık birine dönüşmem. İnsan ilgi alanlarınından, vaktini geçirmeyi sevdiği şeylerden, konuşmayı sevdiği şeylerden mahrum kalınca IQsunun etkilendiğini düşünüyorum. İnsanın kendini bilmeside birşeydir. İnsanları ve hayatı araç-amaç ayırımını iyi kurmak gerekir.
Sakın birşeyde başarılı olamayacağını düşündüğünüz kişinin etkisine girmeyin. Kaybeden siz olursunuz. Ve çok konuşmayın.
Sonrasında birileri tarafından yargılanmak, kendinden sürekli söz etmek, basit şeylerde aşırı güzel tepkiler vermek... En kötüsüde iyi bir özelliğin olduğunda kıskanılmak. Birşeylerim var diye sevilmektense kimse sevmesin zaten. Bunları anlamayacak kadar salak değilim çok şükür. Tepkilerimi gizleyebilirim, gülerken aslında gergin olabilirim. Böyle insanların sürekli yanında durması suni bir sevgi hissettiriyor. Gerçekten sıkılıyorum ve böyle insanlardan nasıl kurtulacağımı düşünüyorum. En başında haklıymışım. Yanlarında bocalamadığım insanları.. Renkleri güzel arkadaşlarımı özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder